Witaj na blogu poświęconemu muzyki rockowej, a konkretnie jej historii. Stronę stworzył Ciosek Piotr, a materiały dostępne są na wikipedii.
źródło: pinterest.com
źródło: wikipedia.pl
Pochodna muzyki rockowej powstała na przełomie lat 60. i 70. XX wieku w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Gatunek charakteryzują ciężkie i ostre brzmienia, przesterowane solówki gitarowe, dynamiczna sekcja rytmiczna i wielość technik wokalnych. Protoplastą gatunku był hardrockowy zespół Black Sabbath, który odróżniał się od innych zespołów, takich jak Led Zeppelin czy Deep Purple, specyficznym „cięższym” brzmieniem utworów. Judas Priest (druga połowa lat 70. XX wieku) jest przez wielu uznawany za pierwszy zespół heavy metalowy, podobnie jak zespół Motörhead, który postawił na szybkość i surowość brzmienia. Na przełomie lat 70. i 80. popularność punk rocka zaczęła maleć, a heavy metal zaczął zyskiwać coraz większą popularność, w efekcie której powstała subkultura metalowców. Na początku lat 80. XX wieku w Wielkiej Brytanii, po fali popularności punk rocka (późne lata 70.), miało miejsce zjawisko nazywane New Wave of British Heavy Metal (NWOBHM). Charakterystyczne zespoły muzyczne tego okresu to np. Judas Priest, Tygers Of Pan Tang, Saxon, Tank, Holocaust, Raven, Battleaxe, Iron Maiden czy Jaguar. Zespoły te tworzyły muzykę bardziej dynamiczną i o agresywniejszym brzmieniu, niż zespoły hard rockowe z lat 70. między innymi, dlatego że czerpano inspirację z elementów punk rocka. Klasyczny heavy metal był bardzo popularny w pierwszej połowie lat 80. i rozprzestrzenił się na całą Europę, jednak nigdy nie zdobył dużej popularności w Stanach Zjednoczonych, gdzie w latach 1981-1983 powstawał bardziej komercyjny i złagodzony nurt – glam metal, reprezentowany przez między innymi Motley Crue i Twisted Sister, jednak ten nurt jeszcze „raczkował”, dokładnie w tym samym czasie początki miał też mocniejszy i surowszy speed metal w Wielkiej Brytanii za sprawą zespołu Venom, który wprowadził więcej elementów muzyki punk. Tą drogą podążały już 2 lata później zespoły takie jak Slayer, Metallica, Exciter czy Cross Fire, jednak wówczas dominował heavy metal i osiągał swój zenit pod względem ciężkości i żywiołowości. W połowie lat 80. nadeszły zmiany: tradycyjny heavy metal zaczął stopniowo łagodnieć, część zespołów heavymetalowych zaczęła nagrywać lżejsze, bardziej komercyjne płyty, natomiast w USA triumfy święcił glam metal i jego podgatunek (reprezentowany między innymi przez Poison i Cinderella) zwany hair metal, zbliżony niemal do popowego standardu, jednak dokładnie w tym czasie ogromną popularność (zarówno w USA jak i w Europie np. w Niemczech) osiągnęła znacznie bardziej surowa i brutalna brzmieniowo odmiana metalu, reprezentowana przez „podziemne” grupy muzyczne. W głównym nurcie muzyki rozrywkowej znalazł się thrash metal, czyli jeszcze surowszy i agresywniejszy od speed metalu gatunek reprezentowany m.in. przez Metallikę, Megadeth, Slayera, Anthrax („Wielka Czwórka Amerykańskiego Thrash Metalu”), oraz „Wielka Trójka Niemieckiego Thrash Metalu” tj. Sodom, Destruction i Kreator. W tym okresie początki mają również inne takie odmiany metalu jak death metal, zapoczątkowany przez zespół Possessed, czy black metal, w którego powstanie miały duży wkład grupy Venom i Bathory. Od połowy lat 90. XX wieku zaczęły się wyłaniać inne popularne podgatunki takie, jak nu metal zawierający elementy grunge'u i hip hopu, czy metalcore łączący ekstremalny metal z punkiem.
źródło: wikipedia.pl
Gatunek rocka charakteryzujący się prostą, głośną, agresywną muzyką o mało skomplikowanej harmonii i buntowniczymi tekstami, powstały w połowie lat siedemdziesiątych, zapoczątkowany w Wielkiej Brytanii i USA. W założeniu była to świadoma rezygnacja z uznanego warsztatu muzycznego i komercyjnej machiny promocji. W swej muzycznej strukturze punk rock jest najbardziej podstawowym rock-and-rollem, tyle że zagranym szybciej, głośniej i agresywniej. Niektórzy ujmują te cechy punk rocka jako sprzeciw wobec pretensjonalności i zbytniego wyrafinowania twórców w dominujących w latach siedemdziesiątych na scenie rockowej hard rocku i rocku progresywnym. W warstwie tekstowej twórcy punk rocka często nawiązywali do poglądów anarchistycznych, wyrażanych najczęściej w agresywnej i obrazoburczej formie. Dlatego też częstokroć utwory punk rockowe objęte były zakazem emisji w stacjach radiowych (tak było m.in. z utworem „God Save the Queen” zespołu Sex Pistols, który mimo to wspiął się na szczyty brytyjskich list przebojów). Muzyka, jaką jest punk rock jest jedynie częścią szerszego zjawiska – kulturowego i obyczajowego – zwanego ruchem punk. Warstwa muzyczna i ideologiczna punk rocka wypływa z założeń całego ruchu, spośród których najważniejszymi były: nonkonformizm, sprzeciw wobec ogólnie akceptowanych zasad i poglądów społecznych czy politycznych, określanych mianem „systemu”, nacisk na samodzielność (zasada DIY – Do It Yourself) itp.
źródło: pinterest.pl
Gatunek muzyki rockowej, w którym dominującym jest wykorzystanie instrumentów elektronicznych. Rock elektroniczny jest częścią szerokiego nurtu muzyki elektronicznej. Pod koniec lat 60. wraz z rozwojem rocka psychodelicznego i progresywnego, muzycy reprezentujący te style zaczęli używać znacznie udoskonalonych syntezatorów. Elektroniczne brzmienie stało się wręcz synonimem progresywności. Pionierami zastosowania elektroniki w muzyce rockowej były takie brytyjskie zespoły i tacy twórcy, jak Yes, King Crimson, Camel, Keith Emerson i inni. W muzyce tych grup wykorzystanie elektronicznych instrumentów było tylko jednym z elementów brzmienia. Odmienne podejście przyjęli niemieccy muzycy rockowi, którzy w swej twórczości praktycznie wyłącznie oparli się na elektronicznym instrumentarium. Do pionierów tego stylu należeli Tangerine Dream, Klaus Schulze i Ash Ra Tempel. W obecnych czasach rock elektroniczny jest wykonywany przez zespoły jak np. AWOLNATION, Twenty One Pilots[5] czy Imagine Dragons. Z czasem z elektronicznego rocka wykształciła się cała gama stylów muzycznych takich jak: ambient, electronica, elektroniczna muzyka taneczna, techno, a także industrial. Elektroniczne brzmienie jest także dominujące w muzycznej emanacji filozofii new age.